Maand: mei 2017

Wij zijn ondertussen was verder gevaren, maar slechts af en toe is er goed internet om wat te posten. We waren in Lowestoft gebleven. ’s Zondags hebben we lekker rustig aan gedaan, eerst een beetje op de boot luieren, daarna op de fiets de omgeving in. Noordwest van Lowestoft liggen de Broads, een plas/moerasgebied waar je heerlijk kan wandelen fietsen en zeilen. Het is toegankelijk via een sluis, waar onderstaande mannen de boel bedienen. Wij waren dus op de fiets. Onderweg ook nog een onbewaakte overweg, let op de teksten! Aangezien we geen vers spul meer hadden om te koken, en de supermarkten ook al dicht waren vanwwege een bankholliday, werd het fish and chips op de pier. Van die lekkere kleffe chips met zout en azijn er over. Maandag is het weer zeer geschikt om weer verder te varen, we gaan naar de rivier de Ore, een rivier met een spannende ingang vanaf zee, erg kronkelig en ondiep. Maar eerst moeten we een stuk over zee, zo’n dertig zeemijlen. Onderweg komen we langs de vuurtoren van Orford Ness (neus, een uitstekende punt), en even later langs wat bunkers uit de koude oorlog. Dit gebied was al in de Tweede Wereldoorlog militair gebied, en is pas sinds een aantal jaren weer teruggegeven aan de natuur. Maar er staan dus nog wel van dit soort rare bunkers, met een soort hoed. Gelukkig hebben we goede kaarten, en aan de hand daarvan hebben we een route in de GPS gezet, die volgen we, en hoewel het er imponerend uit ziet daar, ging het moeiteloos. We motoren nog even een klein eindje door en pikken bij Aldeburgh een mooring op, dat is een boei die met een ketting aan een zwaar blok ligt, da’s lekker makkelijk en veilig. We liggen precies naast een Martello tower, da’s dan weer uit de tijd van Napoleon. Dinsdagochtend gaan we met de bijboot naar de kant om boodschappen te doen. Aldeburgh heeft een heel aardig winkelstraatje met veel winkels, o.a. een slager een bakker en een supermarkt, dus we slaan weer voor een paar dagen brood in, dat was al weer even op. Aldeburgh heeft overigens geen zandstrand zoals we dat in Nederland overal zien, maar het is een kiezelstrand, een enorme dikke wal van alleen maar grind. Nadat we weer naar de boot zijn getuft, en de Cornish pasties op hebben wordt het tijd om verder te gaan richting Snape Maltings, een stuk over een kronkelend riviertje dat hier en daar en eigenlijk overal heel erg ondiep is. We lopen verschillende keren vast en moeten dan wachten tot het water weer wat hoger is voor we verder kunnen. De kerk is Iken church, daar hopen we nog naar toe te wandelen. En aan het eind daarvan is dus Snape Maltings, zoek maar op op google, ’t is iets met een concertzaal en winkeltjes.

Vandaag (en morgen) is de dag van de grote oversteek. De weersverwachting is erg goed, noordoost draaiend zuidoost, hooguit wat te zacht.

We motoren over het Noordzeekanaal naar IJmuiden want te veel luwtes daar en te weinig wind. De sluis stond al op ons te wachten en we worden vrijwel meteen geschut. We schakelen over naar zee-mode: de stootwillen worden achterop geknoopt, reddingsvesten standaard aan, hebben we eigenlijk altijd aan hoor, en we varen meteen door de Noordzee op. Vanwege de weinige wind gaat de halfwinder er op, en IJmuiden verdwijnt langzaam uit het zicht.

Net boven het windmolenpark valt de wind weg en motoren we even een half uur, daarna komt de wind weer terug uit het noordwesten, dus halfwinder weer onderdeks en op de genua verder, niet zo hard maar wel stil.

Eigenlijk is op zee varen oersaai maar je kan ook zeggen heerlijk rustig. Af en toe komt er een boot voorbij in de verte, hier en daar een gasplatform, de uren rijgen zich aaneen en je komt in een flow.

De hele dag is het stralend en onbewolkt en we worden dan ook getraceerd op een prachtige zonsondergang.

Ook ’s nachts is het genieten, lekker een beetje​ mijmeren onder een onbewolkte sterrenhemel. De Melkweg is extreem goed te zien, totaal geen lichtvervuiling hier.

We draaien om de beurt wacht, maar het is zo rustig dat ook in de kuip doorgedoezeld kan worden, met een eierwekker op vijftien minuten. Langzaam wordt het weer lichter, en komt de kust in zicht. Eindelijk die ene boei in beeld waar de gps ons al zevenenzestig mijl naar toe stuurt.

Dan nog een klein stukje tegen de stroom opboxen en de jachthaven in.

En dan kan ook de gastenvlag gehesen worden.

We rusten nog wat uit en wandelen daarna even naar de supermarkt voor vers brood. ’s Avonds eten we in de harbour Inn. Dat hadden we wel verdiend, en daarna vroeg naar bed, ook heel erg verdiend.

Zo de vakantie is begonnen, gisteren zijn we door mijn ouders naar Ketelhaven gebracht, konden ze de boot nog even bewonderen :-). Daarna vroeg naar bed, want voor vandaag stond er een lange tocht op het programma, vooral lang omdat we zo veel mogelijk willen zeilen en er erg weinig wind was.

De eerste opening van de Ketelbrug lukte niet maar de tweede wel.

De tweede file die we veroorzaakten was bij Lelystad toen we daar door de sluis en brug gingen. Na Lelystad kon de halfwinder er op , en ging het weer wat harder.

Al van verre hoorden we deze discoboot aankomen:

Zelfs op een afstand van een kilometer of zo vonden wij het nog irritant hard, we worden oud….

Fort Pampus bewaakt de ingang van het IJ goed:

Uiteindelijk lagen we om half negen in de Amsterdam Marina, na nog een klein stukje motoren over het IJ door Amsterdam. En nu weer vroeg slapen, want morgen vroeg op. Het plan is om naar IJmuiden te varen en dan direct door naar Lowestoft, Engeland!

De wind is erg goed, oost dus lekker mee.