Wij zijn ondertussen was verder gevaren, maar slechts af en toe is er goed internet om wat te posten. We waren in Lowestoft gebleven. ’s Zondags hebben we lekker rustig aan gedaan, eerst een beetje op de boot luieren, daarna op de fiets de omgeving in. Noordwest van Lowestoft liggen de Broads, een plas/moerasgebied waar je heerlijk kan wandelen fietsen en zeilen. Het is toegankelijk via een sluis, waar onderstaande mannen de boel bedienen. 
Wij waren dus op de fiets. Onderweg ook nog een onbewaakte overweg, let op de teksten! 
Aangezien we geen vers spul meer hadden om te koken, en de supermarkten ook al dicht waren vanwwege een bankholliday, werd het fish and chips op de pier. Van die lekkere kleffe chips met zout en azijn er over. 
Maandag is het weer zeer geschikt om weer verder te varen, we gaan naar de rivier de Ore, een rivier met een spannende ingang vanaf zee, erg kronkelig en ondiep. Maar eerst moeten we een stuk over zee, zo’n dertig zeemijlen. Onderweg komen we langs de vuurtoren van Orford Ness (neus, een uitstekende punt), 
en even later langs wat bunkers uit de koude oorlog. Dit gebied was al in de Tweede Wereldoorlog militair gebied, en is pas sinds een aantal jaren weer teruggegeven aan de natuur. Maar er staan dus nog wel van dit soort rare bunkers, met een soort hoed. 
Gelukkig hebben we goede kaarten, en aan de hand daarvan hebben we een route in de GPS gezet, die volgen we, en hoewel het er imponerend uit ziet daar, ging het moeiteloos. We motoren nog even een klein eindje door en pikken bij Aldeburgh een mooring op, dat is een boei die met een ketting aan een zwaar blok ligt, da’s lekker makkelijk en veilig. We liggen precies naast een Martello tower, da’s dan weer uit de tijd van Napoleon. 
Dinsdagochtend gaan we met de bijboot naar de kant om boodschappen te doen. Aldeburgh heeft een heel aardig winkelstraatje met veel winkels, o.a. een slager een bakker en een supermarkt, dus we slaan weer voor een paar dagen brood in, dat was al weer even op. Aldeburgh heeft overigens geen zandstrand zoals we dat in Nederland overal zien, maar het is een kiezelstrand, een enorme dikke wal van alleen maar grind. 
Nadat we weer naar de boot zijn getuft, en de Cornish pasties op hebben wordt het tijd om verder te gaan richting Snape Maltings, een stuk over een kronkelend riviertje dat hier en daar en eigenlijk overal heel erg ondiep is. 
We lopen verschillende keren vast en moeten dan wachten tot het water weer wat hoger is voor we verder kunnen. De kerk is Iken church, daar hopen we nog naar toe te wandelen. 
En aan het eind daarvan is dus Snape Maltings, zoek maar op op google, ’t is iets met een concertzaal en winkeltjes. 